 |
| Hiç komik değil :(( |
Erkek bebek sahiplerinin kaygısı, kabusu; minik pipinin kesilme zamanı! Hiç komik değil biliyorum :(
Sünnet zamanı hakkında ortalıkta pek çok fikir var. Herkes kendi fikrini bilimsel bir sürece de dayandırıyor hatta ama çocuk büyütürken her alanda olduğu gibi, burada da kafa karışıklığı ve ebeveyinlerin gönül rahatlığı arasında kopmaz bir bağ kuruluyor.
Biz oğlumuzu sünnet ettirmeye karar verdiğimizde, erken yaşta yaranın daha çabuk iyileşeceği fikri dışında doktorumuz bununla ilgili özel bir öneride bulunmadı. Söylediğimiz herkesten "bir sorun mu var" sözlerini işitmek dışında, başta bizi ürperten bir şey de olmadı. Şimdi yaptırmazsanız şu yaşına kadar bekleyin de demedi doktorumuz. 4 aylık olduğunda süreci başlattık. Şimdi hem bu süreci, hem pansuman ve iyileşme sürecini hem de psikolojik sürecimizi paylaşmak istiyorum.
- Sünnet ettirmeye karar vermek sürecin en zor aşamasıydı, uyku düzeni yeni oturmuştu, etkilenir miydi, psikolojisi zarar görür müydü vs binlerce soru sorduk kendimize, kendimizce mantıklı cevaplar verdik, en sonunda da karar verdik.
- Doktorumuz bu konuda süreci bir cerrahın yönetmesi gerektiğini önerince, arayışımızı bu yönde sürdürdük.
- Eve en yakın hastaneyi seçmeye çalıştık, trafikten kaçtık.
- Pansuman sürecini iyice öğrendik ve cerrahın oldukça uzun, sıkıcı, tekrarlardan ibaret konuşmasını sonuna kadar dinledik.
- Randevumuzu aldık ve sünnet yapılacak yerde vakit de geçirmeye çalıştık ki yatağa yatırdığımızda mekanı yadırgamasın, doktor ağlamaları başlamasın. Hastane personeli çok sevimli olsa da yabancıların müdahalesine henüz pek alışkın olmayan oğlumuzu ağlatmayı hızlandırdılar, çenemizi kapattık, ses çıkarmadık.
- Sünnete baba, anne ve anneanne olarak gittik, baba ve anne kadar anneanneyi de sürece hazırladık çünkü birazdan başlayacak ağlamalardan en çok etkilenecek kişi bekli de oydu.
- Sünnet sırasında emzirebileceğim bir durum olmadığından bir biberon anne sütünü de yanımıza aldık.
- Oyuncak olarak yanımıza sadece çıngırak almıştık, pişman olduk, zira hemşireler gereksiz yere kullanarak oğlanı çıldırtmayı başardılar. Yumuşak bir oyuncak daha etkili olabilirdi.
- Operasyon sonu planını yaptık, oğlanı susturup en hızlı şekilde onu güvenli yuvasına götürdük.
- Yolda pansuman için gerekli ilaçlardan aldık ama az geldi, süreç bazen uzayabiliyor, sık sık dışarı çıkamayacağınızı düşünererk bir iki tane fazla alabilirsiniz.
Sonrasında pansuman süreci balşadı. Pansuman sürecine, bozulan uyku düzeni ile mücadele başladı. Sinir bozucu olan buydu, uyumak isteyen, uykusuzluktan kırılan bir çocuğu alıştığı ve rahat ettiği pozisyonda uyutamamak bi parça can sıkıcıydı. Pansuman sürecinde;
- Yaranın mikrop kapmaması için doktorun önerdiği Riff isimli bir ampul (kırdığınız albümün ağzını, plastik bir aparatla kapattığımda daha uzun kullanabildim, zira ampul kırılınca kısa bir sürede içindeki ilaç uçuyor)
- Yaranın çabuk iyileşmesi için Teramisin'in bu işler için olan kremini,
- Bol miktarda steril bezi satın aldık.
- Altını sık sık değiştirdik ve her alt değiştirmede pansuman yaptık ve her açtığımızda da hava aldırdık.
- Kesinlikle elimizi sürmedik.
- 3'üncü gününde ve sonrasında her gün banyo yaptırdık (böylece dikişler daha çabuk düşüp yara daha çabuk iyileşiyor)
İşin psikolojik tarafında ise, önce onu ama aslında en çok bizi rahatlatmak için;
- Onu çok sevdik,
- En sevdiği şeyi yaptık, altını açıp uzuuun uzuuun serinlettik,
- Daha çok emzirdim,
- Daha çok vakit geçirdik o da sünnet sırasında çooook ağlayan oğlumuza büyük moral oldu,
- Banyoda geçirdiğimiz vakitleri uzattık, bol bol küvette yüzdük,
veeee iyileştik. Şimdi her şey yolunda. Bu süreçte bana göre en önemli üç şey, ehil bir operatör, hijyen ve sevgi. Sevgi her şeyin ilacı :):) Sünnet düğünü ise ileride de yapılmayacak bir şey değil.
